Dorianne Laux
Die skeepsbouer se vrou
Dorianne Laux
Ek het hom die liefste
wanneer hy huis toe kom ná werk,
sy vingers steeds gekrom van pyp lê,
sy denimhemp met 'n sweetring
wat ruik na sout, na seewier en -gras
wat uitdroog. Dan sal ek na hom toe gaan
waar hy op die bedrand sit, sy voorkop
gesalf met ghries, sy gebarste hande
diep tussen sy dye ingedruk,
en die staalpunt stewels losryg, sy enkels streel,
sy kuite, die sole en beentjies van sy voete.
Dan sal ek sy klere oopknoop
en die hele dag in my vat – die skip
se grys wande, die myle koperpyp,
die stem van die eerste man wat kletter
van die romp se silwer ribbes, die vonk as lood
metaal soen, die klamp, die windas,
die wit vuur van die sweisdraad, die skoffluit
en die lang rit huis toe.
[Vertaal deur Johann de Lange]
