Nazim Hikmet
Ek raak gewoond aan oudword
Nazim Hikmet
Ek raak gewoond aan oudword,
die strafste kuns in die wêreld –
om aan deure te klop vir oulaas,
afskeid sonder einde.
Die ure draf en draf en draf …
Ek wil verstaan ten koste van geloof.
Ek het jou iets probeer vertel, en ek kon nie.
Die wêreld smaak soos 'n vroegoggendsigaret:
dood het my heel eerste sy verlatenheid gestuur.
Ek beny dié wat nie eens agterkom hulle raak oud nie,
so verdiep is hulle in hulle werk.
(Vertaal deur Johann de Lange)
(Uit: Poems of Nazim Hikmet, vertaal deur Randy Blasing &
Mutlu Konuk. Persea, 2002).
