Eugene Terre'blanche met sy perd Foto: Antonia Steyn
Perspektief: Balkon van die skrywer
na ‘n gedig van Johan van Wyk
Toegewikkel in ’n laken van wit wolsatyn
leun ons kaalbas oor die balkon & kyk
na die berede optog (geen oopdakmotor)
EUGÈNE TERRE'BLANCHE VOLKSMAN DIGTER
van Kerkplein op in Paul Kruger.
Perdeskoene stommel op die teer.
Onder die breë boude & blink pronksterte
stoom warm bolle mis.
Op sy swart perd, in swart hemp, kakiebroek & -hoed,
saai die leier se stem tussen die geboue terreur,
sy agterryers in kakieklere met sweetvlekke,
oop nekke, baarde, ferm boude in die saal.
Die vangtou van ’n lens bring hom
aarde toe, op die harde teer.
Die aand ná sy pangamoord
(sy lyk onteer in ’n troostelose kamer: die lappie roes-
rooi skaamhare sigbaar deur die oop ritssluiter)
word hy op televisie vereer
met ’n kortbegrip van beelde & ’n uitspraak:
hy sal verál ook onthou word as ’n gevalle ruiter.
