Friday, November 14, 2014

R.I.P. Charles Fryer (1946 - 2014)



Rooiwielwa

‘n liedjie op pad Hantam toe

Ek gaan saam met die rooiwielwa
wat my terug na my hartland dra;
deur die nag vol maan alleen,
oor die swartbosvlakte heen.

Ek sal terug met die grootpad gaan,
óór die berg wat donker staan;
van julle sal ek niks meer vra,
ek gaan saam met die rooiwielwa.

© Charles Fryer

*

Oulaas

Dis oulaas stap, Pa:
jy in die middel en ons,
stram in kispakke,
maar regop, jóú seuns,
elk aan ’n handvatsel.

Dis half swaar, Pa.

Ons is gewoond saamstap
en die suidewind
is bitterbos en reën.

Voor die kampie op die bult
wag die volk
om vir Pa te sing,
hul gesigte dobberend in die middagson.

Pa het dié tyd
altyd
’n bietjie gaan skuinslê.

Calvinia, 1970

© Charles Fryer

*

Eiening

(Polisie-lykhuis, Soutrivier)

Nadoods nóg ’n maal geskend
lê jy op ’n lang, smal bed
agter ’n vierkant ruit –
die groen laken ’n mus
om jou gesiggie getuit:
’n first love-pop kon jy wees,
in ’n kinderspel vergeet,
maar jou neusie is myne
en die spoor uit jou mondjie bloed.

O, bietjie-kind van my lende,
op die harde, groen bed:
dit drup, drup van die vlym wat sny;
hoe suis jou stilte nou vir altyd in my.

© Charles Fryer