Jane Kenyon (1947 - 1995)
Laat die lig van laatmiddag
skyn deur skrefies van die skuur, op
beweeg teen die bale soos die son sak.
Laat die kriek met sy skraapwerk begin
soos ’n vrou wat haar naalde en wol
opneem. Laat kom die nag.
Laat dou versamel op die skoffel laat lê
in langs gras. Laat die sterre verskyn
en die maan haar silwer horing openbaar.
Laat die vos teruggaan na sy sandgat.
Laat die wind gaan lê. Laat die skuur
swart word binne. Laat kom die nag.
Na die bottel in die sloot, na die skepbak
in die hawer, na die lug in die long
laat kom die nag.
Laat dit kom, soos dit sal, en wees
nie bevrees. God laat ons nie
sonder troos, so laat kom nag.